Twee werelden en toch niet

De afgelopen dagen was ik veel op Casper college.
Een aantal verschillende lesaktiviteiten bijgewoond. De lessen in het simulatiecenter. Ze hebben flink wat scenario's. De opnames worden simultaan doorgestuurd naar een klaslokaal waar de mede-studenten kijken naar de opname ieder met een observatie- opdracht zoals teamwork, communicatie enz. Daarna is de debriefing met de hele klas en dat is voor alle partijen leerzaam. Ook kunnen ze stem veranderen van de patiënt, zodat de studenten niet de stem van hun docent herkennen. Leuke nieuwigheden.
Er was een studiedag over verlies en rouw met 3 sprekers: een vanuit het hospice, een over de rol van de verpleegkundige en een geestelijk verzorger. Er waren leuke werkvormen. Dezelfde thema's en vragen die bij ons spelen, komen ook hier aanbod.
Ik heb diverse praktijkplaatsen bezocht. Twee ziekenhuizen, een psychiatrisch ziekenhuis, een gezondheidszorg voorziening voor daklozen.
Het Bpv-model is dat een verpleegkundig docent een groep van acht studenten in de praktijk begeleid, mbv een concept- map, een leuke didactische methode. Leerzaam. Mogelijk een model voor onze toekomst omdat ook onze praktijkinstellingen bewegen naar les en begeleiding in (begeleiding dus) de praktijk.
De voorzieningen voor arme of onverzekerde mensen zijn beter dan ik dacht. Ook hier is er tafeltje dekje alleen heet het hier: meals on wheels..
Verder heb ik enkele lessen over politiek en internationale vraagstukken bijgewoond en mee- gediscussieerd.Leuk.
Omdat Casper College zo breed is, ze hebben al onze afdelingen van het Roc ( en meer) op een campus.-kan ik nog even buiten de zorgdeur kijken.
Allemaal erg leuk...ik zit vol met indrukken en ben heel blij dat ik deze stap heb gezegd. Mocht je zo'n uitwisseling overwegen: go for it...