Halverwege

Time flies, er is al weer zo veel gebeurd sinds we hier zijn. We worden helemaal opgenomen in het Amerikaanse (familie)leven.
De sleutelwoorden zijn space en size. Alles is hier veel: ruimte in het landschap en ook op school. De maat van de drinkbekers, de verpakkingen en de maaltijden. Voor 8 dollar per dag kan men in de schoolkantines alles eten en drinken dat men wenst: hamburger met frites, tosti's, broodjes, pizza's, frisdranken in wel 5 soorten in mega- grote bekers, ijs, maar gelukkig is er ook een salat- bar. Er is veel overgewicht, ondanks dat op elke verpakking heel duidelijk staat hoeveel kilo calorieën iets is.
We hadden oa een les over de organisatie van de zorg, gegeven door Toni, ze zei:. I am a lobbyist, ze is een nurse in hart en nieren en actief voor de beroepsvereniging. Het is grappig hoe je binnen 5 minuten een goed gesprek hebt over allerlei zaken die aan beide zijden van de oceaan spelen (zoals toegankelijkheid van de zorg-Obama-care-- en de bureaucratie).
Het ging oa over delegeren. Ze werken hier met Certfied Nurse Aids. Een soort helpende die oa assisteren bij de ADL, maar een heel korte scholing hebben van 2 maanden. Ze gebruiken voor het delegeren van taken enkele vuistregels, zoals onze 5 J's bij het medicatie delen. Verder ging het over de registratie als Nurse (onze Big-wet). Omdat elke staat een andere regel heeft moet men steeds opnieuw registreren en betalen, om ergens te mogen werken. De Amerikanen zijn vaak bereid om te verhuizen voor hun werk.
Ook een les over effectieve communicatie, was leuk om te zien hoe een collega dit soort lessen aanpakt. Het contact met de studenten vind ik vrij persoonlijk. Leuk om te ervaren.
Voor elke class is een format ingevuld met de doelen, de verwachtingen aan de studenten, het aantal uren en opdrachten enz. Bij ons is dit er wel, maar minder expliciet.
Wij vertellen ook het nodige over onze Cultuur en gewoontes. Bijv bij de International business class, die willen leren over andere culturen om goed in het bedrijfsleven in andere landen te kunnen werken. Veel discussies over de vluchtelingenkwestie en over Euthanasie. It is not all quite as you think it is...
Ook zijn we hier bezig over Selma de plaats in Alabama, waar in 1965 de strijd was over de Burgerrechten voor zwarte Amerikaanse burgers. Wij zullen deze week Leah Reeb ontmoeten. Zij is de kleindochter van James Reeb, een predikant, de enige blanke die omkwam bij deze demonstraties. Zijn dood als enige blanke, veroorzaakte veel publiciteit en dwong president Johnsen in 1965, om de wet voor gelijke burgerrechten te maken. Zal een boeiende discussie worden.
Men is veel bezig met religie, of in ieder geval ethische kwesties en correct gedrag. Als je je niet aan de regels houdt, zijn ze niet flauw met de konsekwenties ervan...
De afstanden zijn enorm: gisteren 2 keer 3,5 uur gereden om een footbalwedstrijd bij te wonen van een van de zonen des huizes. Erg leuk om mee te maken, compleet met het volkslied en je Rechterhand op je hart, en de cheerleaders niet te vergeten, helaas verloren ze.
Dit weekend staat oa een barbecue en een fair op het programma. Misschien ga ik mijn angst om paard te rijden nog overwinnen.
Volgende week onder andere een bezoek aan 3 ziekenhuizen waarvoor wel 10 formulieren moeten worden ingevuld. Ben erg benieuwd hoe dat zal zijn.
Kortom holy moly, a lot to do next week. Mijn Engels verbetert met de dag. See you guys..